Witaj!

Dzisiaj postaram się odpowiedzieć na pytanie, które dość często wiąże się z próbą zapoczątkowania hodowli. Najczęściej nie mieszkamy sami. Dzielimy z kimś lub większą ilością osób pewną przestrzeń życiową, w której  każdy próbuje czuć się bezpiecznie i komfortowo. Nasze decyzje i zachcianki nie mogą być zatem zupełnie samowolne. Dość często zdarza się, że przyszły hodowca jest na tyle młody, że podlega woli rodziców/opiekunów. Jak więc odpowiedzieć, gdy padnie takie pytanie?

• … stale dbające o higienę własną i współtowarzyszek oraz swojego otoczenia – nie trzeba przy nich często sprzątać. Jeśli gromadzą odpady, najczęściej robią to w jednym miejscu i w niewielkich ilościach. Sprzątanie jest łatwe i najczęściej ogranicza się do usuwania resztek podawanego pokarmu.

• … które nie „śmierdzą” – jeśli się dba o to, aby w formikarium nie powstała pleśń, a także usuwa się odpady – nie ma takiego problemu. Mrówki nie wydzielają dużych ilości substancji zapachowych. Zapach kolonii najczęściej jest niewyczuwalny (wyjątkiem mogą być np. Lasius fuliginosus).

• … które są ciche – nie piszczą, skrzeczą, szczekają. Faktycznie, mrówki potrafią wydawać dźwięki, robią to jednak wyjątkowo rzadko i bardzo cicho (przez 6 lat hodowli słyszałam może kilka razy w przypadku Myrmica i Tetramorium caespitum).

• … które nie przenoszą chorób na człowieka – a przynajmniej nic mi o tym nie wiadomo.

• … które bardzo rzadko uczulają – przypadki się zdarzają,  nigdy nie słyszałam jednak o takim przypadku wśród hodowców

• … nie zajmujące wiele miejsca – przeciętna objętość spotykanych formikariów wynosi od kilku do kilkudziesięciu litrów. Wszystko zależy od gatunku. Zdarza się, że małe gatunki hoduje się w szalkach – wydaje się jednak, że jest to rozwiązanie zdecydowanie przejściowe.
• …które nie żądlą (jeśli żądło posiadają) i nie kąsają bez powodu – powody tego typu zachowań to: ingerencja w mrowisko, zagrożenie życia osobnika, nagły ruch (jak próba strzepywania, machanie przed oczami i czułkami

• Większość gatunków w przypadku ucieczki w domowych warunkach zginie – pojedyncza mrówka lub kilka – w przypadku gatunków rodzimych – to żadne zmartwienie dla pozostałych „współplemieńców”. Są gatunki, które lubują się w suchym środowisku, mimo to początkujący hodowca posiadający podstawową wiedzę na temat preferencji siedliskowych danego gatunku jest w stanie łatwo namierzyć zbiegłą kolonię. Zawsze można również wypracować pewien – na pierwszy rzut oka drastyczny – kompromis, który zapewni drugiej stronie poczucie bezpieczeństwa, a nas zobliguje do zadbania o szczelność zabezpieczeń „mrowiska”, leży to w końcu w naszym interesie. Mam na myśli umowę typu – „jeśli ucieknie, masz prawo zniszczyć zbiega”.

• Koszty obsługi mrowiska wynoszą tyle co nic – ile może kosztować kropla żółtka i miodu, czy mucha?

• Możesz je zostawić na kilka dni, a wyjątkowo nawet parę tygodni (w zależności od wkładu do gniazda) w razie ważnego wyjazdu i praktycznie nic im się nie powinno stać! – oczywiście ważne jest, aby w miarę możliwości zapewnić opiekuna, który raz na -dajmy na to- tydzień sprawdzi czy wszystko w porządku, czy też doda jedzenie, a w razie szybko wysychającego gniazda doleje trochę wody.
• Brzydzisz się owadów? Ale Twój syn czy córka najwyraźniej nie. To nie jest tak, że mrówki nagle hurtem uciekną, przyjdą do ciebie i zaczną po Tobie chodzić, wykradać cukier tonami, tort z lodówki, czy stosować jakąkolwiek inną atrakcję, którą opisywały bajki pokroju Kaczora Donalda i Myszki Miki. Sam czujesz wewnątrz, że trąciło to troszeczkę abstrakcją, prawda? 🙂
  Po to są formikaria, żeby mrówki nie wychodziły poza nie. Nie musisz ich głaskać, ani karmić – to są obowiązki Twojego dziecka. To chyba dobrze, że uczy się odpowiedzialności? 🙂
• Moja mama też była przeciwna. Była. Potem sama nakłaniała mnie do pokazywania swojej hodowli dalszej rodzinie. I jak pisałam wcześniej, pomogłam jej później w kontroli mszyc na drzewkach owocowych 🙂

I dodatkowo kilka uwag dla pozostałych zamieszanych w hodowlę mrówek..

Dlaczego mrówki nie powinny być prezentem?

Ponieważ, jak w przypadku każdego żywego zwierzęcia, decyzja o posiadaniu danego pupila/gromady pupili powinna być w pełni świadoma dla przyszłego opiekuna! Mamy do czynienia z organizmami żywymi, które chociaż inne od nas, czują! Bierzemy za nie i za swoje postępowanie wobec nich pełną odpowiedzialność, nie starając się umyślnie wyrządzić im szkody. Nietrafiony prezent może stanowić spory kłopot. Zostawmy więc dobór wymarzonych mrówek hodowcy. Lepiej już kupić puste formikarium lub dać ‚fundusze’ na określony cel.

Jeśli pozwolicie dziecku trzymać mrówki sprawujcie nad nim kontrolę i pomagajcie mu (otrzymuję czasem wiadomości od rodziców szukających pomocy w imieniu swego dziecka, jeszcze nigdy nie odmówiłam). Nie jest to tak, że dostało kolejną zabawkę, którą się pobawi i zaniedba (skutkuje to śmiercią!). Albo się na to zgadzacie, albo nie zezwalacie. Przy okazji dostaniecie szansę dzielenia wspólnych zainteresowań i spędzenia z dzieckiem czasu, jeśli sami się wciągniecie. Nic nie elektryzuje tak jak pierwsze mrówki 🙂

Gdy jednak uznasz, że hodowla mrówek nie jest dla ciebie, mrówki zawsze możesz sprzedać/oddać na forach internetowych (np. Antmania), grupach FB,czy Discord lub wypuścić (w sprzyjających okolicznościach przyrody). Ostatnie tyczy się tylko i wyłącznie polskich gatunków mrówek!

Dalej masz wątpliwości?

Sprawdź sam jak założyć hodowlę, co będzie potrzebne, jak zdobyć mrówki i wiele więcej – klik. Możesz też przejść do wygodnego i obszernego FAQ na stronie WikiMrówki.

Chciałbyś o coś zapytać?
Zapraszam do kontaktu ze mną lub do opisania swoich obaw na wspomnianych wyżej forach, FB i kanałach Discord.

Pozdrawiam serdecznie
Zielona Mrówka